W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Wyroby poddane działaniu produktów biobójczych – wymagania prawne oraz ich właściwe oznakowanie

2025-01-22 / Autor: Łukasz Belkiewicz, specjalista ds. rejestracji produktów biobójczych, THETA Consulting Sp. z o.o.

Termin „podstawowa funkcja biobójcza” jest używany tylko w artykule 3 ust. 1 lit. a BPR i nie jest dalej definiowany. W danym kontekście podstawową funkcję biobójczą można interpretować jako funkcję biobójczą pierwszej rangi, znaczenia lub wartości w porównaniu do innych funkcji wyrobu. „Poddany działaniu produktów biobójczych wyrób o podstawowej funkcji biobójczej” to zatem wyrób, który ma jedną lub więcej funkcji, z których jedna jest funkcją biobójczą, mającą pierwszorzędne znaczenie w porównaniu do innych funkcji danego wyrobu.

Jako klasyczny przykład wyrobów poddanych działaniu produktów biobójczych, które nie posiadają funkcji biobójczych można przytoczyć produkty zawierające konserwanty, dodane w celu wydłużenia ważność samego produktu, np. wyroby drewniane zakonserwowane insektycydem, farba zawierająca konserwant w celu wydłużenia jej okresu trwałości. Natomiast klasycznym przykładem wyrobów poddanych działaniu produktów biobójczych o podstawowej funkcji biobójczej są chusteczki do dezynfekcji, które klasyfikowane są jako produkty biobójcze i wymagają osobnych rejestracji jako produkty biobójcze.

Tworząc wyrób poddany działaniu produktu biobójczego, na etapie ustalania jego formulacji należy wziąć pod uwagę status substancji czynnych, które są zawarte w produkcie biobójczym, który zamierzamy dodać do naszego wyrobu. Będzie to miało wpływ zarówno na jego dalsze losy na rynku oraz oznakowanie. Przykładowo, konserwując farbę produktem biobójczym, wobec którego nie deklarujemy żadnych właściwości biobójczych w zależności od zastosowanego konserwantu możemy mieć do czynienia z innymi wymaganiami prawnymi opisanymi w art. 58 ust. 3 BPR, zgodnie z którymi etykieta farby powinna zawierać m.in. informacje o tym, że dany wyrób zawiera produkt biobójczy w przypadku, gdy w odniesieniu do danej substancji czynnej wymagają tego warunki zawarte w zatwierdzeniu substancji czynnej. Przykładowo, stosując C(M)IT/MIT (3:1) jesteśmy zobowiązani do umieszczenia informacji o tej substancji na etykiecie farby z uwagi na zapisy rozporządzenia 2016/131, które jasno wskazuje, że „Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu wyrobu poddanego działaniu C(M)IT/MIT (3:1) lub zawierającego tę substancję zapewnia, aby etykieta tego wyrobu zawierała informacje wymienione w art. 58 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 528/2012.” Takiego wymogu nie ma natomiast w przypadku konserwacji produktu przy pomocy bifenyl-2-olu – rozporządzenie nr 2016/105 nie określa takiego wymogu, podobne podejście obowiązuje wobec substancji czynnych znajdujących się w programie przeglądu (np. MIT, OIT, BIT), zgodnie z rozporządzeniem nr 2022/825 pod warunkiem, że wobec wyrobu nie deklarujemy właściwości biobójczych.

Poprzednia strona 1 2 Następna strona