W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

REKLAMA

Surfaktanty syntetyczne i biosurfaktanty – działanie na liposomy i keratynocyty, jako modele skóry

2022-04-21 / Autor: Kamil Wojciechowski, SaponLabs Sp. z o.o., Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej; Ilona Jurek, Aleksandra Szuplewska, Michał Chudy, Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej

Związki aktywne powierzchniowo (surfaktanty, ang. SURFace ACTive AgeNTS) nie zostały wymyślone przez człowieka, chociaż ostatnie dekady rzeczywiście zostały zdominowane przez syntetyczne surfaktanty wytwarzane na drodze chemicznej. Wykorzystywane do tego surowce zmieniały się na przestrzeni lat – od typowo kopalnych (ropa naftowa, węgiel, siarka), po coraz bardziej odnawialne (m.in. oleje roślinne, hydrolizaty skrobiowe), przez niektórych producentów zwane nieco na wyrost „surfaktantami pochodzenia naturalnego”. W ramach poszukiwania bardziej odnawialnych źródeł surfaktantów coraz większe zainteresowanie budzą naturalne surfaktanty wytwarzane przez organizmy żywe (biosurfaktanty), znane przyrodzie od początków istnienia życia na Ziemi.

Synteza takich surfaktantów jest znacznie bardziej skomplikowana niż w przypadku technologii opracowanych przez człowieka i obejmuje dziesiątki jednostkowych etapów wspomaganych specyficznymi enzymami. Skutkuje to również znacznie większą złożonością i różnorodnością budowy chemicznej cząsteczek biosurfaktantów – często dany organizm wytwarza dziesiątki lub setki podobnych chemicznie rodzajów cząsteczek wykazujących aktywność powierzchniową. Ich rola w strategii przetrwania danego organizmu jest różnorodna i stanowi przedmiot nieustających dyskusji, jednak wiele biosurfaktantów wykazuje aktywność biologiczną związaną z działaniem na błony komórkowe innych organizmów (w tym również patogenów). Z tego względu aktywność biologiczna biosurfaktantów rozważanych jako przyszłe surowce kosmetyczne w stosunku do komórek ludzkich (w szczególności skóry) powinna zostać dogłębnie zbadana przed rozpoczęciem ich wprowadzania do kosmetyków mających kontakt z ludzkim ciałem.

Saponiny aktywne powierzchniowo

Jedną z głównych grup biosurfaktantów wytwarzanych przez rośliny są saponiny, które ze względu na obecność niepolarnego aglikonu (pierścień triterpenowy lub steroidowy) i 1-3 łańcuchów oligocukrowych, z chemicznego punktu widzenia zalicza się do glikozydów. Saponiny są obecne w przedstawicielach wielu rodzin roślin, również tych stanowiących podstawę codziennej diety człowieka, m.in. w soi, groszku, ciecierzycy, orzeszkach ziemnych, fasoli, soczewicy, owsie, czosnku, szparagach, herbacie, szpinaku, burakach czy komosie ryżowej. Saponiny znaleźć można także w wielu roślinach niejadalnych, które od wieków znajdowały zastosowanie w ludowych przepisach kosmetycznych i leczniczych, m.in. w mydłodrzewie (Quillaja saponaria Molina), kozieradce (Trigonella foenum-graceum), lucernie (Medicago sativa), kasztanowcu zwyczajnym (Aesculus hippocastanum), lukrecji (Glycyrrhiza glabra), mydlnicy lekarskiej (Saponaria officinalis), juce mojave (Yucca schidigera) czy gipsówce wiechowatej (Gypsophila paniculata).

Poprzednia strona 1 2 Następna strona

CAŁA TREŚĆ DOSTĘPNA W "Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" nr 1/2022

"Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" to kwartalnik biznesowo-informacyjny z zakresu przemysłu kosmetycznego i środków czystości.

surfaktanty biosufaktanty modele skóry przemysł kosmetyczny saponiny

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.