Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Recykling nie spełnia wymagań przemysłu laboratoryjnego

2021-02-25

Dlaczego materiały eksploatacyjne do laboratorium nie są wykonywane z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu?

Wraz z rosnącą świadomością dotyczącą wpływu odpadów tworzyw sztucznych na środowisko i zwiększonym obciążeniem związanym z ich utylizacją, istnieje dążenie do coraz szerszego używania tworzyw pochodzących z recyklingu, o ile to oczywiście możliwe, zamiast tworzyw pierwotnych. Ponieważ wiele laboratoryjnych materiałów eksploatacyjnych powstało z tworzyw sztucznych, to naturalnie rodzi się pytanie, czy można przejść na tworzywa z recyklingu w produkcji sprzętu laboratoryjnego? Czy jest to w ogóle wykonalne, a jeśli tak, to pod jakimi warunkami?

Naukowcy pracujący w laboratoriach używają wykonanych z tworzyw materiałów eksploatacyjnych w szerokiej gamie produktów znajdujących się w laboratorium i wokół niego, w tym w probówkach, płytkach, końcówkach pipet, szalkach Petriego i nie tylko. Aby uzyskać dokładne i wiarygodne wyniki pomiarowe, to materiały użyte w sprzęcie laboratoryjnym muszą spełniać najwyższe standardy, jeśli chodzi o jakość, spójność i czystość. Konsekwencje stosowania materiałów niespełniających norm mogą być bardzo poważne: dane z całego eksperymentu lub serii eksperymentów mogą stać się bezwartościowe, gdy tylko jeden materiał eksploatacyjny zawodzi lub spowoduje zanieczyszczenie badanej próbki. Czy zatem możliwe jest osiągnięcie tych wysokich standardów przy użyciu tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy najpierw zrozumieć, jak to się robi.

W jaki sposób odzyskuje się tworzywa sztuczne?

Recykling tworzyw sztucznych to branża błyskawicznie rozwijająca się na całym świecie, napędzana rosnącą świadomością wpływu odpadów z tworzyw sztucznych na globalne środowisko. Istnieją jednak duże różnice w programach recyklingu działających w różnych krajach, zarówno pod względem skali, jak i wykonania. Na przykład w Niemczech program Green Point, w ramach którego producenci pokrywają koszty recyklingu tworzyw w swoich produktach został wdrożony już w 1990 r.

I od tego czasu rozszerzył się na inne części Europy. Jednak w wielu krajach skala recyklingu tworzyw sztucznych wciąż jest mniejsza, częściowo z powodu wielu innych wyzwań związanych z efektywnym recyklingiem.

Kluczowym wyzwaniem w recyklingu tworzyw sztucznych jest to, że tworzywa sztuczne są znacznie bardziej zróżnicowaną chemicznie grupą materiałów niż na przykład szkło. Oznacza to, że aby uzyskać przydatny materiał z recyklingu, odpady z tworzyw należy posortować na poszczególne kategorie. Różne kraje i regiony mają własne, znormalizowane systemy klasyfikacji odpadów nadających się do recyklingu, ale wiele z nich ma tę samą klasyfikację tworzyw sztucznych:

  1. politereftalan etylenu (PET)
  2. polietylen o dużej gęstości (HDPE)
  3. polichlorek winylu (PCW)
  4. polietylen o niskiej gęstości (LDPE)
  5. polipropylen (PP)
  6. polistyren (PS)
  7. inne

Istnieją duże różnice w łatwości recyklingu tych różnych kategorii. Na przykład grupy 1 i 2 są stosunkowo łatwe do recyklingu, podczas gdy kategoria „inne” (grupa 7) zwykle nie podlega recyklingowi. Bez względu na numer grupy, tworzywa sztuczne z recyklingu mogą znacznie różnić się od swoich pierwotnych odpowiedników pod względem czystości i właściwości mechanicznych. Powodem tego jest to, że nawet po oczyszczeniu i posortowaniu pozostają zanieczyszczenia pochodzące albo z różnych rodzajów tworzyw sztucznych, albo z substancji związanych z poprzednim zastosowaniem tych materiałów. Dlatego większość tworzyw sztucznych (w przeciwieństwie do szkła) podlega recyklingowi tylko raz, a materiały z recyklingu mają inne zastosowania niż ich pierwotne odpowiedniki.

Jakie produkty można wykonać z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu?

Pytanie kierowane do użytkowników laboratorium brzmi: co z materiałami eksploatacyjnymi dla tego typu jednostek? Czy istnieją możliwości wytwarzania tworzyw sztucznych klasy laboratoryjnej z materiałów pochodzących z recyklingu? Aby to ustalić, należy dokładnie przyjrzeć się właściwościom, jakich użytkownicy oczekują od laboratoryjnych materiałów eksploatacyjnych oraz konsekwencjom stosowania materiałów niespełniających norm.

Najważniejszą z tych właściwości jest czystość. Istotne jest, aby zminimalizować zanieczyszczenia w tworzywie sztucznym używanym do materiałów eksploatacyjnych w laboratoriach, ponieważ mogą one wyciekać z polimeru do próbki. Tak zwane substancje wymywalne mogą mieć szereg wysoce nieprzewidywalnych skutków, na przykład oddziaływać na kultury żywych komórek, wpływając jednocześnie na techniki analityczne. Z tego powodu producenci materiałów eksploatacyjnych do laboratoriów zawsze wybierają materiały z minimalną ilością dodatków.

W przypadku tworzyw sztucznych z recyklingu producenci nie są na ogół w stanie określić dokładnego pochodzenia ich materiałów, a tym samym zanieczyszczeń, które mogą w nich występować. I chociaż wytwórcy tych tworzyw wkładają wiele wysiłku w oczyszczanie tworzyw sztucznych podczas procesu recyklingu, to jednak czystość materiału z recyklingu jest znacznie niższa niż pierwotnych tworzyw sztucznych. Z tego powodu tworzywa sztuczne z recyklingu dobrze nadają się do produktów, na których zastosowanie nie mają wpływu niewielkie ilości substancji wymywalnych. Przykłady obejmują materiały do budowy domów i dróg (HDPE), odzież (PET) i materiały amortyzujące do pakowania (PS).

Jednak w przypadku laboratoryjnych materiałów eksploatacyjnych, a także innych wrażliwych zastosowań, takich jak materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością, poziomy czystości obecnych procesów recyklingu nie są wystarczające, aby zagwarantować wiarygodne, powtarzalne wyniki w laboratorium. Ponadto wysoka przejrzystość optyczna i stałe właściwości mechaniczne są niezbędne w większości zastosowań realizowanych przez laboratoryjne materiały eksploatacyjne, a te wymagania również nie są spełnione w przypadku stosowania tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu. Dlatego używanie tych materiałów może prowadzić do fałszywie pozytywnych lub negatywnych wyników badań, błędów w badaniach kryminalistycznych i błędnych diagnoz medycznych.


laboratoriatworzywa sztucznerecykling

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejSklep

Książka: Surfaktanty i ich zastosowanie w produktach kosmetycznych

95.00 zł

“Chemia i Biznes” nr 1/2024

Nowość!Dostęp online

20.00 zł

"Kosmetyki i Detergenty" nr 1/2024

Nowość!Dostęp online

30.00 zł

"Kosmetyki i Detergenty" nr 4/2023

25.00 zł

Bilety - XIII Międzynarodowa Konferencja Przemysłu Chemii Gospodarczej

Nowość!

553.50 zł

Wpis zaawansowany w Katalogu Firm

Dostęp online

861.00 zł

Książka: Zagęstniki (modyfikatory reologii) w produktach kosmetycznych

78.00 zł

WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Czy polski przemysł chemiczny potrzebuje dalszych inwestycji zagranicznych?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie