Posłowie: poprawić sytuację na rynku wodoru

• Strona główna
• Artykuły
• Posłowie: poprawić sytuację na rynku wodoru

2025-02-18

Parlamentarzyści z Koalicji Obywatelskiej przypominają, że od kilku lat wodór wskazywany jest jako jedno z najbardziej obiecujących paliw przyszłości. Wodór stanowić ma kluczowy element dekarbonizacji sektora transportowego, energetycznego oraz przemysłowego. Jest uniwersalnym nośnikiem energii o wysokim potencjale i może stanowić nie tylko nośnik energii, ale i jej magazyn, substrat w procesach produkcyjnych, a także paliwo alternatywne dla transportu.  Wodór może być postrzegany jako fundament gospodarki niskoemisyjnej i jeden z kluczowych elementów dekarbonizacji przemysłu, energetyki, ciepłownictwa i transportu.

W ślad za tym wiele miast w Polsce zdecydowało się ten rodzaj energii wykorzystywać m.in. w transporcie publicznym, kupując autobusy zasilane wodorem. Te działania były wspierane przez Orlen, który w ramach projektu Clean cities - hydrogen mobility in Poland, budował i uruchamiał pierwsze stacje wodorowe do tankowania samochodów osobowych i autobusów. Planowane jest wybudowanie 16 kolejnych stacji, na które Orlen otrzymał bezzwrotne dofinansowanie w wysokości 62 mln euro.

Łącznie do 2030 roku Grupa Orlen planuje budowę sieci ponad 100 stacji tankowania wodoru dla transportu indywidualnego, publicznego i towarowego, drogowego oraz kolejowego w Polsce, Czechach i na Słowacji. Wodór będzie dostarczany do nich dzięki wybudowaniu europejskiej sieci hubów wodorowych, zasilanych odnawialnymi źródłami energii, oraz innowacyjnych instalacji przetwarzających odpady komunalne w zero- i niskoemisyjny wodór.

Tego typu zapowiedzi oraz zapisy wielu dokumentów strategicznych sprawiły, że aż 20 samorządów zdecydowało się być prekursorem intensywnie rozwijającego się wodorowego sektora w zakresie publicznego transportu zeroemisyjnego, biorąc udział w ogłaszanych konkursach.

- Niestety coraz częściej w gronie środowisk zainteresowanych transformacją wodorową podnoszona jest kwestia oferowanej przez Orlen ceny za 1 kg tzw. szarego wodoru, określany nierzadko mianem odpadu produkcyjnego. W rozstrzygniętych już przetargach cena ta aktualnie wynosi ok. 50 zł brutto za 1 kg wodoru. Natomiast oferta publiczna Orlenu to obecnie kwota 69 zł brutto za 1 kg. Tymczasem z nieoficjalnych informacji wynika, że koszt produkcji tzw. wodoru szarego przez Orlen wynosi ok. 10 zł/kg. Wobec niejasności oraz wysokości ofert pojawia się pytanie o racjonalność transportu wodorowego w komunikacji publicznej. Wszystkie dostępne wyliczenia wskazują, że koszt paliwa wodorowego koniecznego do przejechania 1 km trasy jest prawie trzykrotnie wyższy od paliwa tradycyjnego. Niepokoi również fakt, iż obecnie pomimo rosnącej presji dekarbonizacyjnej i rosnących cen uprawnień do emisji CO₂ nie istnieje konkurencyjny rynek wodoru – Orlen zmajoryzował rynek w tym zakresie, stając się naturalnym animatorem polskiego rynku mobilności wodorowej, operatorem największej sieci stacji tankowania wodoru, partnerem pierwszego wyboru dla wielu samorządów i firm. Dlatego konieczne jest zintensyfikowanie prac nad zapowiadanym wsparciem regulacyjnym i jak najszybsze wprowadzenie wsparcia poprzez mechanizm pomocy publicznej, który pozwoli pokryć lukę finansową pomiędzy ceną wodoru odnawialnego oraz niskoemisyjnego a ceną substytutów o wysokim śladzie węglowym - brzmi stanowisko parlamentarzystów.

W ich opinii, brak mechanizmu wsparcia dla wodoru ze względu na brak rynku hurtowego oraz niewystarczającą infrastrukturę transportowo-magazynową sprawia, że gospodarka wodorowa rozwija się w pierwszej kolejności lokalnie, w sposób zdecentralizowany. W tym kontekście cele Polskiej Strategii Wodorowej stają pod znakiem zapytania, gdyż „luka finansowa pomiędzy ceną wodoru niskoemisyjnego i odnawialnego a ceną ich substytutów o wysokim śladzie węglowym jest obecnie zbyt duża i zniechęca do inwestowania w nowe moce wytwórcze wodoru”, co kwestionuje ekonomiczny sens kontynuowania transformacji energetycznej ukierunkowanej na wykorzystanie paliwa wodorowego jako źródła zasilania pojazdów użytkowanych w komunikacji miejskiej.

wodórtransport