Polichlorek winylu potrzebny w chemii podłogowej

• Strona główna
• Artykuły
• Polichlorek winylu potrzebny w chemii podłogowej

2019-07-25

Panele LVT z roku na rok stają się coraz bardziej popularne, choć ich pojawienie się na rynku to połowa ubiegłego wieku. Od tego czasu ich użycie stale się jednak zwiększa, a udział w ogólnej sprzedaży podłóg przekracza 10%, co przy bardzo silnej konkurencji i tak jest całkiem dobrym wynikiem. Jednocześnie jest to najbardziej dynamicznie rozwijająca się grupa produktów w branży podłogowej. Średni wskaźnik rocznego globalnego wzrostu rynku podłóg winylowych wynosi ok. 14%. Ten trend nie zaskakuje, bowiem posadzki LVT są trwałe i funkcjonalne. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii pozwalających nadać powierzchni dowolny wygląd, podłogi winylowe z powodzeniem mogą konkurować pod względem wizualnym z płytkami ceramicznymi oraz posadzkami z naturalnych materiałów, nie rzadko bijąc je na głowę pod względem estetyki wykonania.

Zastosowanie

Współczesna wersja podłóg z polichlorku winylu sprawdza się zarówno we wnętrzach mieszkalnych, jak i pomieszczeniach użyteczności publicznej. Podłogi winylowe stosowane są przede wszystkim w miejscach, w których spełnione muszą być najwyższe wymogi techniczne w połączeniu z designerskim i naturalnym wyglądem, a więc w obiektach handlowych, biurowcach, restauracjach, szkołach i bibliotekach, szpitalach i przychodniach, salonach urody i hotelach. Równocześnie ze względu na swoje właściwości techniczne mogą być stosowane tam, gdzie naturalne produkty ulegają szybkiemu zniszczeniu, np. z uwagi na wilgoć lub ekstremalne natężenie ruchu (łazienki, kuchnie, recepcje, korytarze).

Ponieważ posadzki LVT posiadają podwyższoną odporność ogniową i klasę palności Bfl-S1, to mogą być stosowane właśnie w miejscach użyteczności publicznej, w których to podłoga musi spełniać najwyższe wymogi bezpieczeństwa.

Czym jest LVT?

W ujęciu najbardziej ogólnym LVT to elastyczna podłoga wykonana z polichlorku winylu. Jest bardzo cienka – średnia grubość tego rodzaju paneli czy płytek to 3-5  mm.

Parametr ten przesądza o tym, że posadzka bardzo dobrze przylega do podłoża. Z jednej strony jest to znacząca zaleta, gdyż im mniej tzw. głuchych przestrzeni, tym podłoga jest cichsza w użytkowaniu. Z drugiej jednak strony akurat ta cecha sprawia, iż każda nierówność bardzo szybko staje się widoczna na powierzchni gotowej podłogi.

Główne tworzywo użyte do produkcji posadzki, czyli polichlorek winylu jest substancją wielocząsteczkową, charakteryzującą się dużą wytrzymałością i termoplastycznością. Wzbogaca się je przy pomocy rozmaitych stabilizatorów i plastyfikatorów, aby nadać wyrobowi większą stabilność i elastyczność. Całość jest następnie impregnowana żywicą. Efektem końcowym jest trwałe i mocne tworzywo gotowe do dalszej produkcji.

Podział podłóg winylowych

Istnieją dwa podstawowe rodzaje podłóg winylowych: podłogi jednorodne i podłogi wielowarstwowe. Jak łatwo się domyślić, podział istnieje wedle kryterium konstrukcyjnego. Posadzki jednorodne w całości powstają z PCW. Mogą się przy tym dzielić na dwa kolejne podtypy, różniące się sposobem produkcji. Tworzywo może być obrabiane poprzez wytapianie w określonej temperaturze i pod ciśnieniem w odpowiednie formy lub też może być kalandrowane, czyli spłaszczane odpowiednimi walcami do konkretnej grubości. Wykładziny tego typu są mocne, elastyczne. Ze względu na jednorodną strukturę, nawet na skutek ścierania się, nie zmienia się ich wygląd. Najlepiej nadają się do miejsc o dużej intensywności ruchu, gdzie narażone są na istotną eksploatację.

Z kolei wykładziny wielowarstwowe bazują na kilku nałożonych na siebie warstwach. Pierwszą warstwą jest podłoże. Może być ono mechaniczne lub chemiczne. Podkłady mechaniczne uzyskuje się poprzez tłoczenie. Chemiczne natomiast jest efektem pienienia się masy plastycznej na skutek zachodzących reakcji chemicznych. Podkłady wykonane mechanicznie są sztywniejsze, bardziej odporne i droższe. Kolejną warstwą jest siatka z włókna szklanego, która odpowiada za stabilność i jest najważniejszą warstwą całości, spełniając funkcję rdzenia. O tym jak stabilna będzie posadzka decyduje gęstość tworzywa. Najbardziej standardowa to ok. 35-55g/m2. W końcowej fazie produkcji na rdzeń nałożona zostaje warstwa dekoracyjna chroniona przez kolejną warstwę winylu. Całość jest utwardzana w specjalnych piecach, a następnie bardzo często powlekana dodatkową warstwą poliuretanu, która jeszcze lepiej uodparnia wykładzinę przed ścieraniem. To właśnie warstwowa budowa podłóg winylowych odpowiada za ich wytrzymałość. Konstrukcja LVT przypomina zatem budowę paneli laminowanych.

Winylowe posadzki produkowane są w technologii bezftalanowej i dzięki znikomej emisji lotnych związków organicznych przyczyniają się do dobrego klimatu wewnątrz pomieszczeń.

Rozwój rynku

Najważniejszym czynnikiem wpływającym na postępującą innowacyjność w zakresie produkcji LVT oraz popularność tego produktu jest nieskończona wręcz wszechstronność wzornicza tej kategorii produktowej. Producenci LVT do perfekcji opanowali sztukę imitacji. Dzięki oszałamiającej grafice i szczegółowemu tłoczeniu, produkty LVT są obecnie niemal identyczne z produktami premium, które odwzorowują. Mówi się, iż panele winylowe wręcz fotograficznie oddają naturalną powierzchnię. Perfekcyjna faktura dekorów powstaje dzięki nowoczesnej i zaawansowanej technologii tworzenia oraz sposobu nakładania fotografii. Wysoka jakość nadrukowanego wzoru na podłodze sprawia, że na pierwszy rzut oka ciężko odróżnić np. naturalny kamień od jego winylowego odpowiednika. Nadruk z dekorem znajduje się dopiero na trzeciej warstwie, dzięki czemu jest on podwójnie chroniony (przez PCW i poliuretan) przed uszkodzeniami i szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Ponadto dzięki wodoszczelności, wysokiej wytrzymałości i niskim kosztom wytwarzania panele LVT są pod względem ekonomicznym realnym konkurentem dla dotychczas droższych materiałów, takich jak ceramika, marmur i drewno. Projektowanie przestało już zatem być barierą dla producentów LVT.

Coraz łatwiejszy staje się również montaż podłóg winylowych. Wybór sposobu montażu posadzki LVT jest zależny od formatu, czy są to płytki, panele czy wykładzina. Można je przyklejać metodą tradycyjną lub przy pomocy folii nośnych. Coraz częściej spotyka się także technologię układania bez klejenia.

Decydując się na dany system, należy wziąć pod uwagę parametry podłoża czy też natężenie ruchu we wnętrzu. Równe podłoże jest niezbędne dla zachowania gładkiej powierzchni posadzki zarówno klejonej, jak i układanej bez klejenia.

chemia budowlanapolichlorek winyluchemia podłogowa