Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety
REKLAMA

Podejście legislacyjne UE do recyklingu chemicznego ukształtuje przyszłość sektora oleju pirolitycznego

2024-05-08  / Autor: Mark Victory, ICIS

Obok dostępu do wystarczającej ilości odpadów wysokiej jakości, najczęściej wymienianą potencjalną barierą dla rozwoju w sektorze recyklingu chemicznego jest prawodawstwo, szczególnie biorąc pod uwagę utrzymującą się niepewność, co do akceptacji recyklingu chemicznego zgodnie z celami legislacyjnymi UE oraz podejścia UE do bilansu masowego. Tymczasem większa pewność, co do przyszłego prawa mogłaby odblokować dalsze inwestycje w sektorze recyklingu chemicznego. Ustawodawstwo mogłoby zachęcać do zwiększonego wykorzystania rozwiązań w sektorze paliwowym. Dodatkowo też obawy, że wykorzystanie sektora paliwowego może wywołać ponowną krytykę organizacji pozarządowych można byłoby łagodzić na skutek wprowadzenia odpowiednich aktów prawnych.  

Recykling chemiczny i definicja recyklingu

Dyrektywa 2008/98/WE w sprawie odpadów stanowi podstawę większości definicji prawodawstwa UE w zakresie recyklingu. Definiuje ona recykling jako „każdą operację odzysku, w ramach której materiały odpadowe są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje, zarówno do celów pierwotnych, jak i do innych celów. Obejmuje recykling jako ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii ani ponownego przetwarzania na materiały, które mają zostać wykorzystane jako paliwa lub do operacji wypełniania wyrobisk.”

Taka definicja powoduje niepewność statusu prawnego recyklingu chemicznego, szczególnie w przypadku pirolizy – dominującej formy recyklingu chemicznego w Europie – gdzie zmieszane odpady tworzyw sztucznych są powszechnie przekształcane w olej pirolityczny – substytut benzyny ciężkiej – przed ponownym przetworzeniem na materiały pochodzące z recyklingu.

Komisja Europejska oświadczyła pod koniec 2020 r., że w 2021 r. podejmie decyzję w sprawie statusu prawnego recyklingu chemicznego w oparciu o jego wpływ na cykl życia „od kołyski po grób”. Ta decyzja, pomimo upływu kilkudziesięciu miesięcy, wciąż jeszcze nie zapadła.

Niemniej, proponowane przeredagowanie dyrektywy w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych – które zastąpiłoby przekształcenie dyrektywy w rozporządzenie – wykorzystuje inną definicję recyklingu, co wyjaśniłoby niejednoznaczność dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów.

Projekt dyrektywy stanowi, że: „Ilość odpadów opakowaniowych, które w wyniku czynności przygotowawczych przed ponownym przetworzeniem przestały być odpadami, może zostać uznana za poddaną recyklingowi pod warunkiem, że materiały te są przeznaczone do późniejszego przetworzenia na produkty, materiały lub substancje przeznaczone do pierwotnych zastosowań lub do innych celów”. „Jednakże materiałów, które przestały być odpadami, które mają być wykorzystane jako paliwa lub inne środki wytwarzania energii lub które mają zostać spalone, zasypywane lub składowane na wysypiskach nie liczy się jako poddanych recyklingowi.”

Wydaje się to sugerować, że materiał może być zaliczany do celów związanych z recyklingiem, jeśli zostanie przetworzony na olej pirolityczny, pod warunkiem, że zostanie następnie wykorzystany do produkcji tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu. Zmienione sformułowanie miałoby jednak zastosowanie wyłącznie do rozporządzenia w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych – jeżeli takowe zostałoby przyjęte.

Bilans masy

W bilansie masowym certyfikowana ilość materiału odnawialnego lub pochodzącego z recyklingu jest wprowadzana w całej serii produkcyjnej, ale może nie być równomiernie rozłożona na każdy pojedynczy produkt.

Na przykład zakład może w sumie wykorzystywać 30% materiału pochodzącego z recyklingu, ale jedno wyprodukowane opakowanie może zawierać 100% materiału pochodzącego z recyklingu, a kolejne – 100% materiału pierwotnego lub dowolną mieszankę tych dwóch skrajności.

Dzięki tej metodzie uczestnicy rynku mogą stwierdzić, że w swoich produktach wykorzystują określony procent materiałów pochodzących z recyklingu lub materiałów odnawialnych, bez konieczności udowadniania tego odsetka w przypadku każdego pojedynczego wyprodukowanego produktu.

Biorąc pod uwagę, że olej popirolityczny jest stosowany jako substytut benzyny ciężkiej w krakerach, wiele osób postrzega akceptację bilansu masowego, jako niezbędny czynnik umożliwiający wliczanie recyklingu chemicznego do celów recyklingu, niezależnie od jakiejkolwiek decyzji dotyczącej statusu samego recyklingu chemicznego.

Myląc tę kwestię, w recyklingu mechanicznym termin „podejście oparte na bilansie masy” odnosi się również do procesu wykorzystania systemu kredytowego w celu zastąpienia wykorzystania materiału pochodzącego z recyklingu w jednym zastosowaniu końcowym innym zastosowaniem końcowym, tak aby osiągnąć cele zrównoważonego rozwoju.

Na przykład, jeśli w sektorze worków na śmieci wykorzystano tonę materiału pochodzącego z recyklingu – gdzie cele w zakresie zrównoważonego rozwoju i cele regulacyjne są stosunkowo niskie – to producent worków na śmieci byłby w stanie sprzedać kredyt za produkcję tego materiału pochodzącego z recyklingu podmiotowi z sektora opakowań do żywności, który nie był w stanie pozyskać recyklatu spożywczego, aby producent opakowań do żywności mógł osiągnąć swój cel w zakresie recyklingu.

Zwolennicy tego podejścia argumentują, że ze względu na ograniczenia techniczne, takie jak osłabienie wytrzymałości na rozciąganie i wymogi regulacyjne dotyczące materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, jest to jedyny sposób na osiągnięcie skali masowej w przypadku recyklingu mechanicznego przeznaczonego do kontaktu z żywnością, poza przetworzonym politereftalanem etylenu (R-PET).

Krytycy programu twierdzą, że tylko w niewielkim stopniu zachęca on do recyklingu wysokiej jakości lub recyklingu leżącego u podstaw rozwoju sektora. Zwolennicy podejścia bilansu masy często jednak starali się o akceptację obu definicji tego terminu.

Wpływ na inwestycje

W poszczególnych krajach Europy istnieją indywidualne akty prawne, które jednoznacznie akceptują recykling chemiczny – zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Hiszpanii podatki od opakowań z tworzyw sztucznych traktują w swoich kryteriach zwolnienia z podatku materiały pochodzące z recyklingu chemicznego na równi z recyklingiem mechanicznym. Niemniej podejście regulacyjne w całej Europie pozostaje niespójne i niepewne. Chociaż inwestycje w recykling chemiczny są nadal wysokie, na rynku mówi się, że niektórzy gracze wstrzymują się z wejściem do tego sektora, dopóki wspomniana niepewność będzie istnieć.


“Chemia i Biznes” nr 6/2023
CAŁA TREŚĆ DOSTĘPNA W "Chemia i Biznes" nr 6/2023

"Chemia i Biznes” to dwumiesięcznik biznesowo-gospodarczy, stworzony z myślą o firmach poszukujących rzetelnej, aktualnej i profesjonalnie przygotowanej informacji na temat rynku chemicznego i sektorów powiązanych.


recykling chemicznyprzemysł chemicznyrecyklingICISodpady

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


REKLAMA

WięcejNajnowsze

Więcej aktualności

REKLAMA


WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)

REKLAMA


WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)

REKLAMA


WięcejSonda

Czy Grupa Azoty ponownie stanie się zyskowna w przeciągu kolejnych 12 miesięcy?

Zobacz wyniki

REKLAMA
REKLAMA

WięcejW obiektywie