W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

REKLAMA

Pielęgnacja skóry w zimie

2024-02-06 / Autor: Jolanta Janiszewska, Katarzyna Kurzepa, Dorota Szczęsna, Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego

Skóra jest organem o złożonej i skomplikowanej budowie. Zbudowana jest z kilku warstw: naskórka (epidermy) i skóry właściwej, pod którą znajduje się tkanka podskórna. Naskórek jest tworem odnawialnym, zbudowanym głównie z keratynocytów (ok. 90% komórek naskórka). Naskórek i skóra właściwa stanowią jeden system, w którym naruszenie jednej z tych warstw zawsze skutkuje zmianami w drugiej. Najbardziej zewnętrzną powłoką ciała o właściwościach barierowych jest stratum corneum (warstwa rogowa), ostatnia z pięciu warstw naskórka.

Złożoność budowy skóry wynika z różnorodności funkcji, jakie pełni. Można je podzielić na bierne i czynne. Biernymi funkcjami są: ochrona termiczna organizmu (przed ciepłem i zimnem), ochrona mechaniczna (przed urazami), ochrona przed substancjami chemicznymi (w tym zanieczyszczeniami powietrza), promieniowaniem UV, niepożądaną florą bakteryjną i grzybiczą. Aktywne funkcje skóry to funkcje wydzielnicze i regulacyjne: wydzielanie substancji czynnych, wydzielanie potu oraz krążenie krwi (termoregulacja), wydzielanie składników płaszcza lipidowego, ochrona przed mikroorganizmami. Skóra utrzymuje w organizmie płyny takie, jak woda czy krew oraz sole mineralne, witaminy, hormony, proteiny.

Skóra jest błoną półprzepuszczalną, która w przypadku specyficznych lub lokalnych dysfunkcji (chorób i stanów zapalnych) może stać się medium transportującym dla niepożądanych substancji lub czynników zewnętrznych, indukujących niekorzystne procesy wewnątrz kolejnych warstw skóry aż po skórę właściwą i cały organizm. Transport substancji przez skórę zależy od bardzo wielu czynników. Oprócz wspomnianego już występowania chorób i stanów zapalnych należy wyróżnić ogólny stan skóry zależny od czynników wewnętrznych oraz zewnętrznych. Zespół tych czynników określany jest jako ekspozom. Czynniki te można podzielić na:

ogólne ekspozycje zewnętrzne, tj. zanieczyszczenia powietrza, oddziaływania klimatu i pogody, promieniowanie słoneczne,
specyficzne ekspozycje zewnętrzne, tj. nieodpowiednia dieta, niedobór snu, stres, palenie tytoniu i inne używki,
ekspozycje wewnętrzne, tj. gospodarka hormonalna, metabolizm, mikrobiom jelitowy.

Pod wpływem ekspozomu wierzchnia warstwa skóry ulega uszkodzeniom, prowadzącym do jej przesuszenia, podrażnienia, stanów zapalnych, przebarwień i przyspieszenia procesu starzenia. O ile na ogólne ekspozycje wewnętrzne nie mamy bezpośredniego wpływu lub mamy wpływ mocno ograniczony to przed ekspozycjami zewnętrznymi powinniśmy chronić skórę. I tak w okresie zimowym ważnym aspektem prawidłowego dbania o skórę zwłaszcza twarzy i rąk jest ochrona jej przed chłodem, wiatrem i promieniowaniem słonecznym. Pod wpływem nagłych zmian temperatur, mrozu, wiatru i słońca spowolnieniu ulega praca gruczołów łojowych, naruszona zostaje bariera hydrolipidowa, co w konsekwencji prowadzi do transdermalnej utraty wody. Skóra staje się sucha, matowa, szorstka, odczuwa się swędzenie, pieczenie, powstają popękane naczynka. Teleangiektazja dotyczy głównie kobiet, ze względu na działanie estrogenów, które powodują poszerzenie naczyń krwionośnych pod wpływem m.in. nagłych zmian temperatury.

Poprzednia strona 1 2 Następna strona