Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Kosmetyczne właściwości Acmella oleracea

2023-02-21  / Autor: Anna Ratz-Łyko, safety assessor, Cosmetics Safety Consulting, kontakt@cosmeticssafety.pl, www.cosmeticssafety.pl

Acmella oleracea, nazywana jeżówką elektryczną, należy obecnie do coraz częściej wykorzystywanych w kosmetologii roślin. Swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim obecności składników aktywnych, z których najbardziej charakterystyczny dla tej rośliny jest spilantol, wykazujący między innymi działanie przeciwbólowe i przeciwstarzeniowe, stąd Acmella oleracea nazywana jest potocznie „rośliną od bólu zęba” i „roślinną alternatywą dla toksyny botulinowej”. W niniejszym artykule opisano właściwości Acmella oleracea z uwzględnieniem możliwości zastosowania tej rośliny w produktach kosmetycznych.

Acmella oleracea (L.) R.K. Jansen (syn. Spilanthes acmella, Spilanthes oleracea) to roślina należąca do rodziny astrowatych (Asteraceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, a obecnie jest spotykana w regionach tropikalnych i subtropikalnych, m.in. w obu Amerykach, Australii Północnej, Afryce, Indiach. Znana jest również pod różnymi nazwami, tj. Jambu, Paracress, jeżówka elektryczna czy znieczulecznik. Acmella oleracea jest wieloletnią rośliną o stożkowatych żółto-czerwonych kwiatach, osiągającą wysokość od 30 do 60 cm. Została odkryta w 1975 roku przez dr. Francoise’a Barbira’ego Freedmana w Peru, gdzie Indianie stosowali ją jako naturalny środek przeciwbólowy między innymi podczas ząbkowania, stąd Acmella oleracea nazywana jest potocznie „rośliną od bólu zęba”. Liczne badania potwierdziły, że ekstrakty z kwiatów, liści i łodygi Acmella oleracea wykazują m.in. działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwrodnikowe i przeciwdrobnoustrojowe. Ze względu na swoje właściwości cieszą się również coraz większą popularnością w produktach kosmetycznych, w których możemy spotkać ekstrakty z całej rośliny, kwiatów, łodygi lub liści (INCI: Acmella Oleracea Extract; Spilanthes Acmella Extract; Spilanthes Acmella Flower Extract, Spilanthes Acmella Flower Leaf/Stem Extract, Spilanthes Acmella Leaf Extract)[3]. Swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim obecności substancji należących do grup alkiloamidów, flawonoidów i ich glikozydów, kwasów fenolowych, steroli, terpenów. W liściach, kwiatach i łodydze Acmella oleracea zidentyfikowano m.in. spilantol, kwas wanilinowy, kwas ferulowy, kwas izoferulowy, skopoletynę, rutynę, kwercetynę i jej pochodne glikozydowe, β-sitostenon, stigmasterol, β-kariofilen, β-pinen, mircen, tlenek kariofilenu, tymol, limonen.

Ze związków wyizolowanych z Acmella oleracea na szczególną uwagę zasługuje spilantol, występujący w stężeniu około 1% w liściach i kwiatach A. oleracea. Spilantol (syn. affinin) to wtórny metabolit roślinny zaliczany do grupy N-alkiloamidów, będący związkiem amfifilowym zbudowanym z reszty dziesięciowęglowego nienasyconego kwasu tłuszczowego, połączonej ugrupowaniem amidowym z 2-metylopropylem. Można go spotkać nie tylko w Acmella oleracea, ale także w Acmella ciliate, A. oppositifolia, A. radicans, A. brachyglossa, A. ciliate, A. oleracea, A. paniculata, A. uliginosa, Welelia parviceps i Heliopsis longipes. Dla spilantolu wykazano właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwrodnikowe i przeciwdrobnoustrojowe. Działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwbólowe i przeciwzapalne spilantolu i ekstraktów z A. olerace wykorzystywane jest w produkcji żeli stomatologicznych, past do zębów i płynów po płukania jamy ustnej. Związek ten jest również stosowany jako dodatek do żywności, a jego bezpieczne maksymalne dzienne spożycie według oceny EFSA wynosi 0,4 μg/kg m.c. NOAEL z 90-dniowego badania toksyczności pokarmowej wynosi 23,4 mg/kg m.c./dzień. Brak danych na temat działania genotoksycznego w warunkach in vitro lub in vivo. Jednak w przypadku dwóch strukturalnie pokrewnych substancji (Deca-(2E,4E)-dienoic acid isobutyl-amide i N-Cyclopropyl (2E,6Z)-nonadienamide) dostępne badania wykazały brak działania genotoksycznego. Badania w warunkach in vitro i in vivo potwierdziły, że spilantol wykazuje zdolność do pokonania bariery naskórkowej, może również zwiększać przenikanie innych substancji.


\
CAŁA TREŚĆ DOSTĘPNA W "Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" nr 4/2022

"Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" to kwartalnik biznesowo-informacyjny z zakresu przemysłu kosmetycznego i środków czystości.


przemysł kosmetycznykosmetykiAcmella oleraceaflawonoidy, kwasy fenolowespilantol

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Jak oceniasz Manifest Polskiej Chemii?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie