W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

REKLAMA

Konserwanty dla sektora chemii gospodarczej

2025-01-08 / Autor: Dominika Gajewska, THETA Consulting Sp. z o.o.

Efektywność zastosowania wyrobów chemii gospodarczej zależy od właściwego doboru rodzaju produktów do określonych zabrudzeń i powierzchni, a także od zastosowania środkazgodnie z zaleceniami producenta.

Działanie czyszczące produktów chemii gospodarczej może odbywać się poprzez różne procesy, tj.:

rozpuszczanie zabrudzeń – środki czystości zawierające związki powierzchniowo czynne obniżają napięcie powierzchniowe, co ułatwia rozpuszczenie tłuszczu, brudu czy osadu;
emulgowanie – polega na tworzeniu emulsji, tzn. jednorodnego układu dyspersyjnego, składającego się z dwóch cieczy niemieszających się ze sobą, co pozwala na usunięcie zabrudzeń z powierzchni;
usuwanie mikroorganizmów – środki dezynfekujące działają na bakterie, wirusy i grzyby, niszcząc je lub hamując ich rozwój.

Oprócz działania efektywnie czyszczącego ważną kwestią przy projektowaniu produktu jest przedłużenie jego trwałości. Dobór odpowiedniego układu konserwującego i ustalenie odpowiedniego stężenia konserwantu na bezpiecznym poziomie są kluczowe. Niewystarczające stężenie konserwantu w przypadku wtórnego skażenia mikrobiologicznego, kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym będzie skutkowało rozwojem drobnoustrojów i psuciem się produktu, natomiast zbyt duże stężenie może powodować zagrożenie dla zdrowia użytkownika, np. poprzez zwiększone ryzyko reakcji alergicznych czy podrażnień. Proces doboru odpowiedniego układu konserwującego jest złożony i zależy od wielu czynników, takich jak skład produktu, pH, rodzaj opakowania oraz sposób użycia. Kroki, które brane są pod uwagę przy doborze układu konserwującego obejmują:

Dopasowanie konserwantu do rodzaju i składu produktu (produkty zawierające wodę są bardziej narażone na rozwój mikroorganizmów, dlatego wymagają skuteczniejszych konserwantów, natomiast produkty tłuszczowe mają mniejsze ryzyko skażenia mikrobiologicznego).
Pomiar pH produktu (większość konserwantów działa skuteczniej w określonym zakresie pH).
Przewidywane zagrożenia mikrobiologiczne (w zależności od rodzaju produktu zagrożenie mogą stanowić różne grupy mikroorganizmów, np. produkty z wysoką zawartością wody w większym stopniu narażone są na rozwój bakterii, natomiast produkty z wysokim stężeniem cukrów i tłuszczów stanowią dobrą pożywkę dla grzybów).
Zgodność z regulacjami (w zależności od rynku mogą obowiązywać ograniczenia do stosowania konserwantów w odniesieniu do grupy produktowej).
Rodzaj opakowania (opakowania wielokrotnego użytku będą wymagały silniejszych konserwantów z uwagi na powtarzający się kontakt z zanieczyszczeniami w porównaniu do jednorazowego opakowania).

Konserwanty można podzielić ze względu na budowę chemiczną - grupy funkcyjne: alkohole i fenole (grupy hydroksylowe), ketony (grupy karbonylowe), aldehydy, kwasy (grupy karboksylowe, sulfonowe), estry (pochodne grup kwasowych) i sole organiczne. Kolejny podział stanowi sposób działania: konserwanty hamujące rozwój grzybów lub bakterii.

Poprzednia strona 1 2 Następna strona