Jak przetrwać nagłe wprowadzenie 25% cła na import kluczowych dla firmy surowców?

• Strona główna
• Artykuły
• Jak przetrwać nagłe wprowadzenie 25% cła na import kluczowych dla firmy surowców?

2025-03-11  / Autor: Anna Kałużna, radca prawny, Kancelaria Radców Prawnych Tomasz Czapczyński

Tylko w ostatnich tygodniach znaczący wpływ na rynki wywarły “wojny handlowe” inicjowane przez administrację Donalda Trumpa, w ramach których wprowadzono między innymi 25% cła na wyroby sprowadzane z Kanady i Meksyku oraz 10% podwyżkę ceł na towary importowane z Chin. Kraje te zapowiedziały nałożenie ceł odwetowych na amerykańskie produkty. Dodatkowo niepokoje militarne w kluczowych regionach (Ukraina, Bliski Wschód, Tajwan) i wynikające z nich ograniczenia w eksporcie strategicznych surowców (ropa naftowa, metale ziem rzadkich) sprawiają, że ryzyko gwałtownych wzrostów cen, wręcz z dnia na dzień, staje się codziennością. Bez wbudowanego mechanizmu korekty wynagrodzenia, nawet dobrze wycenione kontrakty wielomiesięczne czy wieloletnie mogą okazać się w krótkim czasie całkowicie nieopłacalne.

Rozwiązaniem sa zatem klauzule waloryzacyjne. To zapis w umowie, który pozwala – zazwyczaj po spełnieniu konkretnych warunków – dostosować cenę lub wynagrodzenie do aktualnych realiów rynkowych. Najczęściej opiera się na:

• wskaźnikach cen surowców (np. stali, cementu, paliw, energii),
• poziomie inflacji lub płacy minimalnej,
• kursach walut (w przypadku umów transgranicznych).

Przykładowo strony mogą ustalić, że w sytuacji pojawienia się zmian w publikowanych przez GUS wskaźnikach cen towarów i usług, np. o więcej niż 5% w stosunku do okresu bazowego, wykonawca ma prawo wnioskować o podwyższenie stawek do określonego pułapu. Pozwala to chronić rentowność umowy, a zarazem nie przerzuca całości ryzyka kosztowego na jedną stronę.

W sytuacji gwałtownego wzrostu kosztów wykonawca może zostać postawiony przed wyborem: albo realizować umowę ze stratą, albo spróbować taką umowę wypowiedzieć lub renegocjować. Niektórzy przedsiębiorcy rozważają też wystąpienie do sądu z żądaniem podwyższenia wynagrodzenia, powołując się na nadzwyczajną zmianę okoliczności (rebus sic stantibus). W praktyce jednak taka droga trwa miesiące, a nawet lata, i nie gwarantuje sukcesu. Zwłaszcza że wzrost cen jest często przewidywalny z wyprzedzeniem (choćby z publikowanych prognoz inflacji) więc renegocjacja stawek nie wymaga wytaczania takich dział.  

Aby klauzula waloryzacyjna spełniła swoją funkcję, należy precyzyjnie określić:

• Zakres korekty: jakie elementy wynagrodzenia (surowce, płace, usługi towarzyszące) mogą podlegać zmianom, 
• Moment waloryzacji: czy można wystąpić o zmianę stawek np. co kwartał, raz do roku czy po przekroczeniu określonego pułapu  cen,
  Procedurę zgłaszania: czy wystarczy e-mail z załączonym komunikatem GUS, czy konieczny jest aneks do umowy podpisany przez obie strony,
  Limit wzrostu (jeżeli strony tak uzgodnią): aby zamawiający nie ponosił ryzyka nieograniczonego wzrostu kosztów.

Klauzule waloryzacyjne często przybierają formę wzorów matematycznych, w których ustalone są bazowe wartości, zakres tolerancji i sposób przeliczania stawek.   

Przykładowo:

W = W₀ × (1 + I / 100)

gdzie:
W₀ – wynagrodzenie początkowe,
I – odczytany w danym okresie wskaźnik wzrostu cen (np. opublikowany przez GUS lub inną wiarygodną instytucję).

Oczywiście to jest najprostszy z możliwych przykładów. W praktyce takie wzory mogą się często składać w wielu zmiennych. Ważne jednak, żeby były wiarygodne, obiektywne oraz łatwe do ustalenia i weryfikacji.  

Zastosowanie takiego czy podobnego równania pozwala obiektywnie ustalić, o ile może wzrosnąć stawka za daną usługę lub produkt, unikając niejasnych interpretacji. Brak takiego zapisu może prowadzić do trudnych negocjacji i częstego rozwiązywania umów przed ich terminem.

Kto najbardziej skorzysta z klauzul waloryzacyjnych? 

• Podmioty z branży budowlanej, gdzie koszt materiałów (cement, stal) potrafi skoczyć o kilkanaście procent w skali kilku miesięcy,
• Przedsiębiorstwa przemysłowe, szczególnie te korzystające z dużych wolumenów surowców i importowanych komponentów, narażone na wysoką
  zmienność cen,
• Przedsiębiorstwa operujące w międzynarodowych łańcuchach dostaw, dla których ryzyko kursowe lub nałożone cła (np. 25% na towary z Kanady lub Meksyku) może błyskawicznie przełożyć się na wzrost kosztów.

Poniżej przykład skutecznej waloryzacji.

Firma X zawarła trzyletni kontrakt na dostawę komponentów. Umowa przewidywała klauzulę waloryzacyjną z limitem 12% w skali roku, opartą o średni kwartalny wzrost cen surowców w Chinach i publikowane wskaźniki GUS dotyczące inflacji. Gdy w ciągu pół roku cła na import z Chin wzrosły o 10%, a w konsekwencji ceny materiałów potrzebnych do produkcji poszły w górę o ponad 8%, firma wystąpiła do zamawiającego z formalnym wnioskiem o waloryzację. Dzięki temu nie musiała ponosić całych kosztów podwyżek i kontynuowała dostawy z zachowaniem akceptowalnej dla obu stron rentowności.

Klauzule waloryzacyjne, choć kojarzone niegdyś głównie z umowami w sektorze publicznym, dziś stają się strategiczną koniecznością również w umowach w sektorze prywatnym. Pozwalają ograniczyć ryzyko strat przy gwałtownych zmianach cen surowców czy usług, co w obliczu szybko rosnącej inflacji i napięć geopolitycznych może stanowić o „być albo nie być” wielu przedsiębiorstw. 

Firmy, które zawczasu zadbają o wprowadzenie odpowiednich mechanizmów korekty w umowach, unikną nerwowych renegocjacji i eskalacji konfliktów z kontrahentami. W efekcie zwiększają swoje szanse na utrzymanie ciągłości działań operacyjnych, stabilność finansową i przewidywalność planów inwestycyjnych, co staje się kluczowym czynnikiem sukcesu w obecnych, nieprzewidywalnych czasach.

Kancelaria Radców Prawnych Tomasz Czapczyński sp.k.

prawoKancelaria Radców Prawnych Tomasz Czapczyński