Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Ignacy Mościcki: od króla azotu do Prezydenta II RP

2021-04-14

Firma PPG inauguruje serię Poczet Chemików Polskich, w której co miesiąc przedstawiać będzie sylwetkę słynnego polskiego chemika. Pierwszym bohaterem jest Ignacy Mościcki, który w świecie naukowym zasłynął jako chemik, ale w Polsce znany jest głownie jako Prezydent Rzeczypospolitej.

Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 w Mierzanowie na Mazowszu. Chemię ukończył na Politechnice w Rydze. W wyniku udziału w spisku, zmuszony został do emigracji – Mościcki współtworzył bombę, która miała być użyta w zamachu na generała-gubernatora Warszawy - Josifa Hurko. Uciekł do Londynu, gdzie dalej kształcił się w Technical College w Finsbury i Patent Library.

Podczas pobytu w Anglii, Mościcki musiał znaleźć pracę. Przeszkodą w tym była nieznajomość języka. Udało mu się jednak kupić aparaturę do produkcji kefiru, który następnie rozwoził do klientów. Biznes po pewnym czasie upadł, a Mościcki w 1897 r. przeniósł się do Szwajcarii, gdzie otrzymał stanowisko asystenta na uniwersytecie we Fryburgu, powracając do ścieżki naukowej.

Wkrótce, stając się wybitnym elektrochemikiem technologii, objął stanowisko kierownicze w firmie Société de l'Acide Nitrique, gdzie pracował nad otrzymaniem tlenku azotu z powietrza – związku niezbędnego do powstawania kwasu azotowego. Ponieważ popyt na kwas był wówczas ogromny, z powodu coraz mniejszych złóż saletry chilijskiej, odkrycie Mościckiego okazało się przełomem, co po jego śmierci zostało opisane w przeglądzie chemicznym. Rozwiązanie było interesujące zarówno dla nauki, jak i przemysłu, ponieważ mogło usprawnić produkcję związków azotowych.

Naukowcy w Norwegii odkryli jeszcze mniej kosztowną metodę, dlatego Mościcki przerwał pracę nad budową fabryki azotu opartą na jego patencie i kontynuował badania, które zostały docenione przez samego Einsteina. W 1910 roku w Chippis udało się otworzyć fabrykę i zaczęto produkować i sprzedawać kwas azotowy na skalę masową.

W 1912 r. Mościcki znów trafił na uczelnię – do Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii Technicznej Politechniki Lwowskiej, a trzy lata później został dziekanem tamtejszego Wydziału Chemicznego, gdzie prowadził badania nad ropą.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Mościcki zaangażował się w organizowanie polskiego przemysłu chemicznego. Zorganizował ośrodek naukowy, który opracowywał technologie chemiczne, a później przekształcony został w Chemiczny Instytut Badawczy, którego był dyrektorem.

Był to ostatni etap kariery naukowej chemika. Po zamachu majowym w 1926 roku Józef Piłsudski zaproponował mu objęcie urzędu Prezydenta RP. Od tej pory do badań wracał dorywczo. Swoją prezydenturę zakończył w 1939 r. tuż po wybuchu wojny. 17 września przekroczył granicę i został internowany w Rumunii. Tam nie mógł wypełniać obowiązków głowy państwa, więc na mocy konstytucji wskazał swojego następcę. Następnie osiadł w Szwajcarii, tracąc wpływ na życie polityczne i pracując zawodowo. Zmarł 2 października 1946 r. w Versoix w Szwajcarii.

Ignacy Mościcki bez wątpienia był budowniczym polskiego przemysłu chemicznego. Na swoim koncie ma 60 prac i 45 patentów. Opracował metodę otrzymywania kwasu azotowego z powietrza z wykorzystaniem energii elektrycznej. Wykładał na Politechnice Warszawskiej – pracował w Katedrze Elektrochemii Technicznej. Do jego ważnych wynalazków zaliczyć należy również kondensatory wysokiego napięcia, po raz pierwszy wykorzystane przy budowie wieży Eiffla i aparaty do zabezpieczania sieci elektrycznych przed wyładowaniami atmosferycznymi.

Od jego nazwiska wywodzi się dzielnica przemysłowa Mościce, w której swoją siedzibę mają zakłady chemiczne. Inicjatorem budowy fabryki chemicznej był właśnie w 1927 r. Ignacy Mościcki. Zakład uruchomiono trzy lata później. Mościce zaprojektowano w zgodzie z ideą miasta-ogrodu brytyjskiego urbanisty Ebenzera Howarda. Duża ilość terenów zielonych miała minimalizować negatywne skutki oddziaływania zakładów chemicznych na środowisko. Dlatego Mościce nazywane są dzielnicą-ogrodem. Nazwa Mościce w PRL-u nie była oficjalnie używana.


ludziePPG

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Średnia ocen 3/5 na podstawie 2 głosów.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejSklep

Książka: Surfaktanty i ich zastosowanie w produktach kosmetycznych

95.00 zł

“Chemia i Biznes” nr 1/2024

Nowość!Dostęp online

20.00 zł

"Kosmetyki i Detergenty" nr 1/2024

Nowość!Dostęp online

30.00 zł

"Kosmetyki i Detergenty" nr 4/2023

25.00 zł

Bilety - XIII Międzynarodowa Konferencja Przemysłu Chemii Gospodarczej

Nowość!

553.50 zł

Wpis zaawansowany w Katalogu Firm

Dostęp online

861.00 zł

Książka: Zagęstniki (modyfikatory reologii) w produktach kosmetycznych

78.00 zł

WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Czy polski przemysł chemiczny potrzebuje dalszych inwestycji zagranicznych?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie