Fit for 55: co wprowadza?

• Strona główna
• Artykuły
• Fit for 55: co wprowadza?

2022-01-24  / Autor: ICIS

Reforma ETS – cel i limit na 2030 r.

Opublikowane dokumenty pokazują proponowany cel redukcji emisji na poziomie 61% (rok bazowy to rok 2005) do 2030 r. dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), ustawiając limit na 2030 r. na około 800 mln uprawnień. Roczna redukcja limitu poprzez Linear Reduction Factor (LRF), która weszła w życie w 2014 roku i liniowo zmniejszała całkowitą liczbę uprawnień o 1,74% każdego kolejnego roku do 2020 roku i do 2,2% od tego roku, wzrośnie do 4,2%, czyli do 82 mln uprawnień, w roku następującym po wejściu w życie ustawy. Będzie to połączone z jednorazową (określeniem nowej podstawy – przyp. red.), która będzie równoznaczna z zastosowaniem nowego LRF od 2021 roku. Wysokość rebase będzie zależeć od tego, kiedy ustawa wejdzie w życie – spodziewamy się tego w 2024 roku, choć niektórzy sugerują, że może to nastąpić już w 2023 roku.

W procesie legislacyjnym oczekiwać można, że zarówno Parlament Europejski, jak i Rada będą kwestionować cele wyznaczone dla EU ETS i naciskać na większą redukcję emisji w systemie, aby zmniejszyć obciążenie innych sektorów, takich jak transport i ciepłownictwo. Zmiana celu ETS na 2030 r. wpłynęłaby bezpośrednio na liczbę uprawnień dostarczanych do systemu i skróciłaby rynek, podnosząc ceny uprawnień do emisji (EUAs).

Reforma ETS – bezpłatne przydziały

Wniosek dodatkowo potwierdza podniesienie najwyższej stopy redukcji referencyjnej z 1,6% do 2,5% rocznie. Te poziomy odniesienia określają liczbę producentów bezpłatnych uprawnień objętych EU ETS na jednostkę wytworzonej produkcji. Chociaż pozostaje do rozstrzygnięcia, które wskaźniki emisyjne produktów staną w obliczu największej możliwej redukcji, to prawdopodobnymi kandydatami są zarówno wskaźniki emisyjności dla ciepła, jak i paliw. Wstępne darmowe przydziały dla benchmarku cieplnego w 2021 roku to 79,9 mln uprawnień, a dla benchmarku paliwowego przewidziano kolejne 36,1 mln certyfikatów. Wzrost do najwyższej możliwej stopy redukcji w drugim okresie alokacji (2026-2030) przyniesie poziom 34,2% redukcji alokacji dla tych wskaźników. Jednocześnie proponowane przepisy przewidują stopniowe wycofywanie bezpłatnych przydziałów dla sektorów objętych CBAM w okresie 10 lat, rozpoczynającym się w 2026 r. Bezpłatny przydział zostanie zmniejszony o 10 punktów procentowych rocznie w przypadku stali, aluminium, cementu i nawozów sztucznych. Zgodnie z prognozami ICIS, cztery sektory miałyby otrzymać 291 mln certyfikatów rocznie w ramach bezpłatnego przydziału w latach 2026-2030 – zmniejszyłoby się to średnio o 87 mln EUA, gdyby ustawa została uchwalona.

Rozszerzenie EU ETS na sektor morski Zgodnie z wnioskiem, żegluga morska byłaby stopniowo włączana do systemu EU ETS w okresie trzech lat, począwszy od 2023 r. Zakres rejsów obejmowałby rejsy wewnątrzunijne, emisje w portach UE oraz 50% emisji z rejsów poza UE (zarówno przylotów, jak i wylotów). Według danych ICIS, włączenie emisji morskich mogłoby rozszerzyć system o około 100 Mt emisji CO₂ rocznie po pełnym wprowadzeniu, jednocześnie wprowadzając nowy sektor, który boryka się z kosztami redukcji emisji znacznie przewyższającymi koszty sektorów objętych obecnie systemem handlu uprawnieniami do emisji. Prawdopodobnie spowoduje to dalszy wzrost cen w systemie EU ETS, zwłaszcza gdy sektor będzie musiał w pełni dostosować się do nowych ram prawnych od 2026 r.

Mechanizm dostosowania granicy emisji dwutlenku węgla (CBAM) Komisja Europejska planuje również wprowadzenie CBAM, czyli swoistego podatku węglowego, obejmującego sektory stali, aluminium, cementu, energii elektrycznej i nawozów. Uprawnienia będą wirtualne i wycenione według średnich cen aukcyjnych EUA z poprzedniego tygodnia. Będzie obowiązywał okres przejściowy od 2023 do 2025 r. oraz zmniejszony obowiązek umarzania, podczas gdy bezpłatne przydziały w ramach EU ETS będą nadal obowiązywać. Szacować można, że początkowo środek ten obejmuje około 200 Mt wbudowanych emisji. Jednak dopiero z upływem czasu okaże się, w jakim stopniu krajowe systemy opłat za emisję dwutlenku węgla w krajach pochodzenia oraz potencjalne tasowanie zasobów ograniczą wpływ na importerów w terenie, zwłaszcza w pierwszych latach działalności.

CAŁA TREŚĆ DOSTĘPNA W "Chemia i Biznes" nr 6/2021

Chemia i Biznes” to dwumiesięcznik biznesowo-gospodarczy, stworzony z myślą o firmach poszukujących rzetelnej, aktualnej i profesjonalnie przygotowanej informacji na temat rynku chemicznego i sektorów powiązanych.

ICIShandel emisjamiprawoprzemysł chemiczny