Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Duże zmiany w zakresie infrastruktury logistycznej w sektorze naftowym

Fot. Gerd Altmann from Pixabay

2018-02-06

Przygotowywane są duże zmiany w odniesieniu do strategicznej infrastruktury logistycznej ropy naftowej i paliw ciekłych. Celem jest wzmocnienia kontroli państwa nad tą infrastrukturą i umożliwienia optymalnego rozwoju sektora naftowego.

Rządowe decyzja idą w trzech kierunkach. Po pierwsze PKN Orlen i Grupa Lotos będą miały za zadanie skupić się jedynie na swojej działalności podstawowej, tj. na produkcji oraz obrocie paliwami. Po drugie, podmiotem wiodącym w zakresie transportu rurociągowego oraz magazynowania ropy i paliw będzie Grupa PERN. Po trzecie, podmiotem odpowiedzialnym za zagospodarowanie nowego złoża soli kamiennej będzie spółka OGP Gaz-System.

Aby doprowadzić do zapowiadanego przeobrażenia podstawą jest dokonanie przez rząd zmian właścicielskich. Obecnie bowiem w sektorze naftowym mamy do czynienia z kolizją interesów, przenikania się funkcji klienta i konkurenta oraz rywalizacją pomiędzy różnymi spółkami Skarbu Państwa. Oznacza to, że organizacja sektora naftowego jest nieefektywna, co nie sprzyja podnoszeniu bezpieczeństwa energetycznego.

Oto bowiem PKN Orlen posiada około połowy ogólnokrajowych pojemności magazynowych na ropę naftową i około 1/3 pojemności magazynowych na paliwa. Biorąc jednak pod uwagę, że jego podstawową działalnością są produkcja oraz obrót paliwami, dochodzi w ten sposób do konfliktu interesów. Z jednej strony płocki koncern dąży do maksymalizowania zysków wynikających z tej działalności, co wiąże się z wykorzystywaniem pojemności magazynowych wyłącznie na własne potrzeby, z drugiej strony państwo, wprowadzając ze względu na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa paliwowego wymóg tworzenia i utrzymywania zapasów, musi dążyć do zbilansowania zapotrzebowania i dostępnych pojemności magazynowych w tym zakresie.

W efekcie PKN Orlen wykorzystuje istotną część posiadanych przez siebie pojemności magazynowych na własne potrzeby, m.in. w ramach dostosowywania poziomu zapasów handlowych do sytuacji na rynku. Koncern nie przeprowadził także inwestycji umożliwiających wykorzystanie pełnej pojemności rurociągu PMRiP Góra. W konsekwencji też blokuje możliwość pełnego wykorzystania pojemności dostępnych w kraju, a zarazem uniemożliwia innym podmiotom realizację inwestycji w pojemności magazynowe.

Po drugie, PKN Orlen jest największym klientem Grupy PERN, ale jednocześnie największym jej konkurentem na rynku magazynowania zapasów interwencyjnych. Inwestycje PERN na terenie Terminalu Naftowego Gdańsk oraz na terenie bazy surowcowej w Gdańsku, a także budowa nowych zbiorników na paliwa w bazach OLPP wiążą się dla PERN z ryzykiem wynikającym z potencjalnych działań głównego klienta – konkurenta, czyli właśnie Orlenu. PERN, inwestując w nowe pojemności magazynowe ryzykuje, że zostanie postawiony przed faktem udostępnienia znacznych pojemności przez PKN Orlen.

W ocenie rządu, niepewność inwestycyjna w obszarze logistyki magazynowej, a w konsekwencji brak decyzji inwestycyjnych co do budowy nowych pojemności, powoduje zagrożenie dla bezpieczeństwa paliwowego państwa.

Kolejną konsekwencją nieefektywnej organizacji sektora naftowego jest sytuacja, w której spółki Skarbu Państwa obierają konkurencyjne strategie inwestycyjne.

Przykładem jest jednoczesna realizacja projektów budowy podziemnych magazynów kawernowych na węglowodory przez OGP Gaz - System i PKN Orlen. W procesie ługowania nowych kawern powstaje solanka, czyli wodny roztwór soli. Z punktu widzenia budowy magazynu jest ona produktem „ubocznym”, zagospodarowanie którego poprawić może ekonomiczną opłacalność projektu. Konkurencja w zakresie zapewnienia zbytu solanki do wykorzystujących ją zakładów chemicznych prowadzi do nieoptymalnej alokacji środków publicznych (spadek uzyskanej w negocjacjach ceny solanki dla obu spółek lub brak możliwości zapewnienia zbytu solanki dla jednej z nich). Działaniem najbardziej efektywnym ekonomicznie oraz operacyjnie jest integracja projektów budowy nowych pojemności kawernowych w ręku jednego podmiotu. Stąd decyzja rządu, że posiadane przez PKN Orlen aktywa w spółce IKS Solino przejmie niebawem Gaz - System.


logistykaPKN Orlenropa naftowaGrupa LotosIKS SolinoGaz - System

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Czy polski przemysł chemiczny potrzebuje dalszych inwestycji zagranicznych?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie