Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Cele Polskiej Strategii Wodorowej

2021-05-24

W celu zrealizowania wizji przedstawionej w Polskiej Strategii Wodorowej wskazano sześć koniecznych do osiągnięcia celów.

Cel 1 – wdrożenie technologii wodorowych w energetyce

Działania nakierowane na rozwój wykorzystania niskoemisyjnych technologii wodorowych w energetyce służą obniżeniu emisyjności sektora energetycznego i dywersyfikacji struktury wytwarzania energii, prowadzą do ograniczenia intensywności wykorzystania paliw kopalnych i zmniejszenia uzależnienia państwa od importu paliw, co w długiej perspektywie wpłynie na poprawę bezpieczeństwa energetycznego.

Wśród działań mających zrealizować ten cel wskazano m.in.:

  • uruchomienie instalacji P2G klasy 1 MW na bazie polskich technologii – wsparcie dla stabilizacji pracy sieci dystrybucyjnych;
  • wsparcie badań i rozwoju w zakresie tworzenia układów ko- i poligeneracyjnych w celu stworzenia instalacji demonstracyjnych, a następnie uruchomienie instalacji średniej wielkości;
  • rozpoczęcie wykorzystania wodoru jako magazynu energii.

Cel 2 – wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie

Wykorzystanie pojazdów wodorowych w transporcie, obok pojazdów elektrycznych, przyczyni się do osiągnięcia celów w zakresie niskoemisyjnego transportu. Pierwiastek ten ma potencjał do zastępowania paliw konwencjonalnych szczególnie w transporcie miejskim (autobusy), transporcie drogowym (transport ciężki i długodystansowy), transporcie kolejowym (lokomotywy i pojazdy trakcyjne wyposażone w ogniwa paliwowe i baterie) oraz transporcie morskim, a w dalszej perspektywie również w lotnictwie.

W tym zakresie proponuje się:

  • stworzenie warunków umożliwiających dopuszczenie do eksploatacji 500 wyprodukowanych w Polsce autobusów napędzanych wodorem w 2025 r. i rozpoczęcie eksploatacji 2000 autobusów wodorowych w 2030 r.;
  • rozwój sieci bazowej poprzez budowę 32 stacji tankowania wodoru;
  • powstanie pierwszych pociągów/lokomotyw wodorowych, które zastąpią ich spalinowe odpowiedniki na trudnych do zelektryfikowania trasach;
  • wytwarzanie paliw syntetycznych w reakcji wodoru z CO, CO2, N2.

Cel 3 – wsparcie dekarbonizacji przemysłu (szerzej będzie o nim mowa w osobnym fragmencie artykułu).

Cel 4 – produkcja wodoru w nowych instalacjach

Do 2030 r. konieczne jest stworzenie warunków do uruchomienia instalacji do produkcji wodoru ze źródeł nisko- i zeroemisyjnych. Planuje się wprowadzenie zachęt do działań innowacyjnych, które umożliwią polskim przedsiębiorcom wykorzysta nie momentu rozwojowego oraz środków finansowych, oferowanych przez UE i międzynarodowe instytucje finansowe.

W tym celu podjęte zostaną następujące działania:

  • uruchomienie instalacji do produkcji wodoru ze źródeł niskoemisyjnych, m.in. w procesie elektrolizy, z biometanu, gazów odpadowych, z gazu ziemnego z wykorzystaniem CCS/CCU, w drodze pirolizy oraz innych alternatywnych technologii pozyskiwania wodoru;
  • uruchomienie wytwarzania gazów syntetycznych w procesie metanizacji wodoru;
  • wykorzystanie mocy zainstalowanej w OZE dla potrzeb produkcji wodoru i paliw syntetycznych w oparciu o proces elektrolizy. Zainstalowana moc elektrolizerów sięgnie w 2030 r. 2 GW;
  • zapewnienie warunków do budowy instalacji do produkcji wodoru przy elektrowniach jądrowych.

Cel 5 – sprawny i bezpieczny przesył wodoru

Dla harmonijnego rozwoju gospodarki opartej na wodorze konieczne jest sprawne dostarczanie go z miejsca produkcji do odbiorcy końcowego oraz jego bezpieczne magazynowanie. Konieczne jest opracowanie analizy w zakresie najbardziej optymalnej formy przesyłu energii na rzecz rozwoju gospodarki wodorowej i następnie podjęcie działań wynikających z przeprowadzonych analiz.

W tym celu proponuje się:

  • stopniowy rozwój sieci przesyłu i dystrybucji wodoru;
  • wprowadzanie do sieci gazowych SNG wyprodukowanego w systemach P2G.

Cel 6 – stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego

Aby powstał konkurencyjny i sprawnie działający rynek wodoru w Polsce, konieczne jest stworzenie regulacji, które usuną bariery rozwoju rynku wodoru oraz zachęcą do stopniowego zwiększania wykorzystania OZE dla potrzeb elektrolizy.

Do najważniejszych działań w tym zakresie należy stworzenie ram regulacyjnych funkcjonowania wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie, stworzenie prawnych podstaw funkcjonowania rynku wodoru i w dalszej perspektywie opracowanie legislacyjnego pakietu wodorowego – przepisów określających szczegóły funkcjonowania rynku, implementujących prawo UE w tym zakresie oraz wdrażających system zachęt do produkcji niskoemisyjnego wodoru.

Wodór w przemyśle chemicznym

Z punktu widzenia interesów krajowego przemysłu chemicznego najważniejszym celem jest wykorzystanie wodoru dla wsparcia dekarbonizacji branży (cel trzeci Strategii).

Dokument zawiera stwierdzenie, iż polska energetyka i energochłonny przemysł emitują rocznie ok. 350 mln ton ekwiwalentnego CO2. Przemysł ciężki, a zatem i petrochemiczny, należy do tych gałęzi gospodarki, w których najtrudniej osiągnąć neutralność klimatyczną. Wykorzystanie wodoru niskoemisyjnego pozwolić ma jednak na znaczącą redukcję emisji gazów cieplarnianych tej gałęzi gospodarki.

Obecnie w Polsce produkuje się wyłącznie wodór z paliw kopalnych, wytwarzany w oparciu o stabilny popyt ze strony przemysłu. Większość wodoru na rodzimym rynku nie jest wykorzystywana do zastosowań w energetyce lub transporcie, lecz w przemyśle. Stosuje się go u nas w kraju jako surowiec w przemyśle chemicznym i rafineryjnym. W przemyśle chemicznym wodór stosuje się głównie do produkcji amoniaku, natomiast w przemyśle rafineryjnym jest niezbędny w procesie rafinacji – skutecznie usuwa siarkę i wysyca związki nienasycone, które negatywnie wpływają na stabilność paliw. Wodór ma także zastosowanie w innych gałęziach gospodarki, takich jak przemysł włókienniczy, farmaceutyczny, garbarski, cukierniczy oraz służy do produkcji tworzyw sztucznych, nadtlenku wodoru czy alkoholi OXO.

Z uwagi na wykorzystywanie wodoru w przemyśle chemicznym, rafineryjnym oraz przy produkcji stali jest on surowcem strategicznym dla polskiej gospodarki. Aby utrzymać silną pozycję polskiego przemysłu w UE, niezbędne jest nie tylko zapewnienie konkurencyjności cen, lecz również innowacyjności i transformacja w kierunku niskoemisyjnego i docelowo neutralnego klimatycznie modelu działania.

Przemysł może zaobserwować największy wzrost zużycia niskoemisyjnego wodoru. Zgodnie z prognozami, elektroliza z wykorzystaniem OZE, przy tak wysokich cenach gazu ziemnego jak w Europie, osiągnie parytet kosztów dla niektórych produktów i procesów po 2030 r., przy dalszym wzroście cen certyfikatów CO2.

Podsektory wymagające bardzo wysokich temperatur, takie jak przemysł chemiczny, ze względu na brak pieców elektrycznych na skalę przemysłową, w mniejszym stopniu zelektryfikują swoje procesy. Sektor chemiczny przez dłuższy czas będzie zwolniony z opłat CO2, celem uniknięcia przenoszenie zakładów poza Europę, ale docelowo będzie musiał drastycznie obniżyć swoje emisje.

Strategia przewiduje podjęcie następujących działań odnoszących się do celu, jakim jest dekarbonizacja przemysłu chemicznego:

  • wsparcie działań na rzecz pozyskania i zastosowania niskoemisyjnego wodoru do procesów produkcji petrochemicznej, chemicznej oraz nawozowej w oparciu o zieloną energetykę przemysłową;
  • wprowadzenie węglowego kontraktu różnicowego jako instrumentu wsparcia transformacji klimatycznej przemysłu;
  • pilotażowe projekty technologiczne dla sektorów, w których trudno jest osiągnąć neutralność klimatyczną – w szczególności produkcja stali w procesie pierwotnego wytopu (Dąbrowa Górnicza);
  • wsparcie finansowe i organizacyjne studiów wykonalności przemysłowych dolin wodorowych w ramach budowy przemysłowych procesów o obiegu zamkniętym.
  • powstanie co najmniej pięciu dolin wodorowych ze znaczącym elementem infrastruktury przesyłowej wodoru (rurociągi).

wodórprzemysł chemicznyenergetyka

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Czy polski przemysł chemiczny potrzebuje dalszych inwestycji zagranicznych?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie