Chemia i Biznes

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Konfiguracja makiety

Czyszczenie powierzchni i przedmiotów szklanych

2022-05-11  / Autor: Mariusz Trzciołek, Biesterfeld Chemia Specjalna Sp. z o.o., m.trzciolek@biesterfeld.com.pl   /   Artykuł sponsorowany

Konstrukcja receptury typowego płynu do mycia szyb może wyglądać następująco:
• poniżej 5% – surfaktanty anionowe i/lub niejonowe, zapewniające zdolność czyszczenia i zwilżania (w przypadku koncentratów zawartość tych substancji bywa wyższa),
• do 1% – amoniak lub etanoloamina jako wypełniacze aktywne podnoszące alkaliczność,
• do 30% – etanol albo izopropanol stosowany jako rozpuszczalnik podnoszący walory myjące płynu. Zwykle jednak dodaje się tylko kilka procent, tak by nie uczynić wyrobu łatwopalnym,
• barwniki, kompozycje zapachowe, dostarczające walorów estetycznych w trakcie oraz po zastosowaniu płynu,
• konserwanty dla zapewnienia trwałości płynu i ochrony przed rozwojem mikroorganizmów,
• woda, najlepiej demineralizowana lub tylko nieznacznie twarda,
• w przypadku koncentratów do rozcieńczania wodą przed użyciem, absolutnie konieczne jest zastosowanie środka chelatującego. Najlepiej zastosować środek chelatujący tzw. drugiej generacji, z uwagi na dobrą biodegradowalność oraz brak wynikających ze stosowania niebezpieczeństw dla ludzi i środowiska, np. Dissolvine serii GL lub serii M.

Jako baza płynów do mycia szyb znakomicie sprawdza się produkt BEROSOL EC, lub jemu podobny, przeznaczony do produktów m.in. ze znakiem Ecolabel i występujący w wersji „mass balance” BEROL LS. Oba te produkty zawierają w swoim składzie oprócz związków powierzchniowo czynnych także ditlenek krzemu(IV) w postaci nanocząstek, zwany też potocznie nanokrzemionką. Dodatek ten powoduje hydrofilizację powierzchni czyszczonego szkła. Szkło staje się bardziej „wodolubne”. Osadzający się brud nie przylega tak trwale do hydrofilowej powierzchni, jak do hydrofobowej (bardziej „lubiącej” tłuszcz), tak więc kolejne czyszczenie jest łatwiejsze.


\
CAŁA TREŚĆ DOSTĘPNA W "Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" nr 1/2022

"Chemia i Biznes. Rynek Kosmetyczny i Chemii Gospodarczej" to kwartalnik biznesowo-informacyjny z zakresu przemysłu kosmetycznego i środków czystości.


chemia gospodarczadetergentyczyszczenieszyby i lustraprzedmioty szklane

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos  

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.

Dodaj komentarz

Redakcja Portalu Chemia i Biznes zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy obraźliwych dla innych osób, zawierających słowa wulgarne lub nie odnoszących się merytorycznie do tematu. Twój komentarz wyświetli się zaraz po tym, jak zostanie zatwierdzony przez moderatora. Dziękujemy i zapraszamy do dyskusji!


WięcejNajnowsze

Więcej aktualności



WięcejNajpopularniejsze

Więcej aktualności (192)



WięcejPolecane

Więcej aktualności (97)



WięcejSonda

Czy polski przemysł chemiczny potrzebuje dalszych inwestycji zagranicznych?

Zobacz wyniki

WięcejW obiektywie