W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej "Polityce prywatności Cookies"

Rozumiem i zgadzam się

Nowy sposób otrzymywania polimerów fotoluminescencyjnych

2017-12-20

Uniwersytet Śląski opatentował wynalazek, którego istotą jest sposób otrzymywania fotoluminescencyjnych polieterów i politioeterów na drodze polimeryzacji anionowej. Otrzymane polimery fotoluminescencyjne cechuje wysoka masa cząsteczkowa oraz związana z nią stabilność związków, a także znacząca wydajność kwantowej luminescencji.

Jak wyjaśnia Andrzej Swinarew, członek zespołu badawczego, niezwykle trudno jest otrzymać polimery, które charakteryzowałyby się wysoką masą cząsteczkową. Wielkość ta ma znaczenie, ponieważ od niej uzależniona jest m.in. stabilność otrzymanych związków oraz energochłonność zachodzących procesów. Stabilność materiałów oznacza, iż nie tracą one swoich właściwości wraz z upływem czasu. Pełnią swoje funkcje znacznie dłużej i efektywniej w porównaniu do innych, stosowanych obecnie związków.

Wysoka masa cząsteczkowa związana jest również z niższą energochłonnością zachodzących procesów, co oznacza, że procesy te pochłaniać będą mniej energii niż w przypadku wykorzystywanych w praktyce rozwiązań technologicznych. Z kolei znacząca wydajność kwantowej luminescencji otrzymanych polimerów oznacza, że już niewielka ich ilość naniesiona na dany materiał, bądź będąca częścią jego składu, pozwala uzyskać silny efekt luminescencyjny. Tego typu włókna polimerowe mogą zostać wykorzystane jako znaki świetlne widoczne w świetle UV, służące m.in. do zabezpieczania papierów wartościowych.

W opatentowanym sposobie otrzymywania fotoluminescencyjnych polieterów i politioeterów na drodze polimeryzacji anionowej, w którym po wyczerpaniu monomeru jedną ze znanych metod przekształca się grupy alkoholanowe w końcowe grupy eterowe, usuwa się powstałe zanieczyszczenia i rozpuszczalnik bądź rozpuszczalniki, a polimer suszy do stałej masy. Reakcje prowadzi się w rozpuszczalniku organicznym z grupy liniowych lub cyklicznych eterów, korzystnie dodając do mieszaniny reakcyjnej ligand. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodaje się monopodstawiony oksiran lub tiiran i prowadzi się jego polimeryzację. Jako związek zawierający grupę karbazylową i kwaśny atom wodoru stosuje się karbazol. Związek z grupą karbazylową i kwaśnym atomem wodoru stosuje się w ilości niezbędnej dla przeprowadzenia syntezy inicjatora przy użyciu wodorku potasu.

badania i rozwój polietery politioetery

Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij!

Oddaj swój głos

Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.